Ερώτηματα που γεννώνται μετα την πρόσφατη επίσκεψη του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών, Ντομινίκ Ράαμπ, μεταφορέα σχεδίου για το επόμενο βήμα προς τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Πληροφορούμαστε και πάλι  μέσα από δημοσιογραφικές πληροφορίες ότι, ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών κατά την πρόσφατη επίσκεψή του, δεν επισκέφθηκε  «την αποικία» μεταφέροντας ευχολόγια και προτροπές μόνο, αλλά ήλθε με σχέδιο λύσης του Κυπριακού. Ήλθε, και έδωσε στους τοπικούς «Κοινοτάρχες» μας και έτοιμο σχέδιο λύσης για να μην ταλαιπωρούνται να την αναζητούν στις «άτυπες» συνομιλίες, στην «άτυπη Πενταμερή». Έφερε ο  αποικιοκράτης σχέδιο στους εδώ εντολοδόχους(;) και έκαμε και ισχυρές συστάσεις να φανούν νούσιμοι, εποικοδομητικοί και έτοιμοι για αμοιβαίους συμβιβασμούς ώστε να λυθεί το Κυπριακό.

Το ερώτημα που θέτουμε αφορά άμεσα όσους παρέλαβαν το Σχέδιο και όσους συναθροίσθηκαν και το μελετούν. Αφορά και όσους είχαν την τιμή να προσεγγιστούν εκ των προτέρων και άκουσαν για το σχέδιο και κατά πάσα πιθανότητα διατύπωσαν και απόψεις. Αφορά επίσης και όσους άλλους που τυχόν γνωρίζουν οτιδήποτε και ακόμη δεν έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντίδρασης  για τη νέα εισβολή που επιχειρείται σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Πριν από το ξεκίνημα κάθε νέου γύρου Συνομιλιών τα τελευταία 46 χρόνια, είτε ο Βρετανός «Ύπατος Αρμοστής» στην Κύπρο, είτε κάποιος άλλος Κρατικός Αξιωματούχος  έκαμναν  δηλώσεις οι οποίες ουσιαστικά εξήγγελλαν το τί θα ακολουθούσε στις συνομιλίες. Σήμερα ήλθαν με έτοιμο σχέδιο.

Μάλιστα, όπως οι δημοσιογραφικές πληροφορίες το καταγράφουν πρόκειται για σχέδιο συνέχισης της συνωμοσίας του 1956, προτείνοντας μια ενδιάμεση λύση με όλα τα στοιχεία που θα έχει η Τουρκία στη διάθεσή της να κινηθεί, για υλοποίηση της  τελικής φάσης του στρατηγικού της στόχου, που είναι η ανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Ζούμε δηλαδή ουσιαστικά στιγμές του 1959-1960 που μας είχαν φέρει τη Ζυρίχη, κομμένη ραμμένη στα μέτρα της αποικιοκρατίας και της Τουρκίας για να μπορούν  να «εκτελέσουν» την Κυπριακή Δημοκρατία στην πορεία προς ανάκτηση της Κύπρου από την Τουρκία.

Διαβάζοντας προσεκτικά τα όσα αναφέρονται ως  νέο Βρετανικό σχέδιο, μας προκαλούν φρίκη. Προτείνεται ένας  «λαβύρινθος» λύσης μέσα από τον οποίο δεν  θα μπορέσουμε να  βγούμε ποτέ. Θα είναι το τέλος μας.

Ένα απλό, Διεθνές  θέμα εισβολής κατοχής και καταπάτησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αντί οι Ηγέτες μας να το διαχειρίζονται στη βάση του Διεθνούς Δικαίου με βήματα που καθορίζει το Διεθνές Δίκαιο, επιτρέπουν να περιπλέκεται και να οδηγείται από αδιέξοδο, σε αδιέξοδο, με καταστροφικές συνέπειες.  Είναι σαν να προσπαθούμε να ξετυλίξουμε ένα κουβάρι σπάγκο και αντί να το ξετυλίγουμε ορθόδοξα, σαντανόνουμε το σπάγκο σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος τον κόβουμε κομμάτια και τον πετάμε. Αυτό πάνε φυρί-φυρί οι Ηγέτες μας να κάνουν με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αίσχος συνιστά, η παραλαβή και μόνο του σχεδίου,  από τα ματωμένα με Κυπριακό αίμα χέρια εκπροσώπου του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών,  λόγω της  ιστορίας που έχει η Βρετανία στο Κυπριακό. Μεγαλύτερο ακόμη αίσχος συνιστά το γεγονός ότι δεν απορρίφθηκε με δημόσια καταγγελία του, αμέσως, μετά την πρώτη ανάγνωση, αλλά διασπαθίζεται και δημόσιο χρήμα σε συσκέψεις για να μελετηθεί, τάχα… Διαστάσεις Εθνικής προδοσίας παίρνουν οι εξελίξεις όχι μόνο εκ του περιεχομένου τους, αλλά και διότι γίνονται με ένα πέπλο σιωπής από όλα τα Κόμματα, ερήμην του Κυπριακού Λαού, του οποίου η βούληση είναι άλλη από αυτήν που του επιφυλάττει το Βρετανικό σχέδιο. Ο Κυπριακός Λαός θέλει ελευθερία, με απαλλαγή από την Τουρκική κατοχή, την αποικιοκρατική κηδεμονία και θέλει την αποκατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του. Εύλογα γεννάται το ερώτημα , τί άραγε να συμβαίνει;

Ζητούμε την άμεση ανοικτή και δημόσια απόρριψη του νέου Βρετανικού σχεδίου και επανατοποθέτηση του Κυπριακού, πριν από κάθε άλλο βήμα.

Φτάνει πια ο εμπαιγμός, ο διασυρμός και εξευτελισμός, τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και του Λαού μας, διότι για όλα υπάρχουν  όρια.